Gietvloeren zijn dunne vloerafwerkingen die op basis van een chemische verbinding, een stabiel, hard en naadloos oppervlak vormen. Gietvloeren komen in vele varianten voor maar één ding hebben ze gemeen, ze zijn tijdens het aanbrengen geheel zelf nivellerend. De gietmassa heeft een dusdanige stroperigheid dat de vloeistof zich makkelijk verspreid over elke vloer. Gietvloeren werden het eerst toegepast in industriële omgevingen om vloeistofdichte en krasvaste oppervlakten te verkrijgen. De techniek die werd toegepast in de vliegtuigindustrie om lichtgewicht epoxy- composieten te maken heeft mede bijgedragen aan de ontwikkeling van gietvloeren. In de laatste 20 jaar hebben gietvloeren steeds vaker ook een esthetische functie. In principe zijn er drie gietvloertypen gangbaar, Ze worden geclassificeerd op basis van het soort bindmiddel dat in het product wordt gebruikt. Men heeft het dan ook over epoxyvloeren, polyurethaan gietvloeren (pu) en cementgebonden gietvloeren om te specificeren welk hoofdbestanddeel in de gietvloer zorgt voor de kenmerkende eigenschappen van de vloer. De cementgebonden gietvloer in detail Zoals hierboven is omschreven, bestaan er ook gietvloeren met cement als bindmiddel. Dit is evenwel niet regulier cement dat op de doorsnee bouwplaats wordt gebruikt, maar cement dat vanwege zijn viscositeit ook makkelijker uit te smeren is over een vloer. Dit cement is snel hydraterend zodat de snelle droging wordt bevorderd. Voor cementgebonden gietvloeren bestaan verschillende benamingen waaronder ‘gietbeton’, ‘beton designvloer’, ‘woonbeton’ of ‘minerale gietvloer’ (zelfs microcement) maar in feite heeft men het altijd over hetzelfde; in plaats van epoxy of polyurethaan wordt cement als hoofdbestanddeel toegepast. De term ‘betonlook gietvloer’ hoeft niet te betekenen dat het specifiek om een cementgebonden gietvloer gaat. Er zijn ook PU-gietvloeren die lijken op betonvloeren. In algemene zin kan men wel zeggen dat de cementgebonden gietvloer het uiterlijk van echt beton ook echt benadert.